Το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου 2013, οι εικόνες των ηγετών της Χρυσής Αυγής με χειροπέδες έκαναν τον γύρο του κόσμου μέσω των μέσων ενημέρωσης, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους της πολιτικής τους ασυλίας. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, πλαισιωμένος από στενούς συνεργάτες όπως οι Γιάννης Λαγός και Ηλίας Κασιδιάρης, συνελήφθη από τις Αρχές, μετά τη φρικτή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλες επιθέσεις που είχαν διαταχθεί από την οργάνωση. Αυτή η σύλληψη κατέστησε σαφές ότι η Χρυσή Αυγή δεν ήταν απλώς ένα ακροδεξιό πολιτικό κόμμα, αλλά μια καλοσχεδιασμένη μηχανή βίας και τρόμου.
Η δικαστική διαδικασία που ακολούθησε, από τον Απρίλιο του 2015 έως τον Οκτώβριο του 2020, αποκάλυψε τις φρικαλεότητες που διέπραξε η οργάνωση, όπως οργανωμένες επιθέσεις σε μετανάστες και επιθέσεις κατά πολιτικών αντιπάλων. Τα θύματα, ανάμεσα στα οποία και ο Αιγύπτιος αλιεργάτης Αμπουζίντ Εμπάρακ, ήταν ενδεικτικά της βίας που ασκούσε ο «στρατός» της Χρυσής Αυγής.
Η αποφασιστική αντίδραση της κοινωνίας ήταν άμεση και έντονη. Η είδηση της σύλληψης των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής προκάλεσε κύμα ανακούφισης, καθώς οι εικόνες τους στα κρατητήρια μεταδόθηκαν διεθνώς. Όταν, τελικά, στις 7 Οκτωβρίου 2020, ανακοινώθηκε η ετυμηγορία που χαρακτήριζε τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση, αυτό εκλήφθηκε ως δικαίωση για τους επιζώντες και τις οικογένειες των θυμάτων.
Η δίκη ανέδειξε τη στρατιωτική δομή του κόμματος, με τον Μιχαλολιάκο να ασκεί κυριαρχία μέσω μιας αυστηρής ιεραρχίας και σιδηράς πειθαρχίας. Οι τηλεφωνικές συνομιλίες και οι απειλητικές εντολές που αποκαλύφθηκαν τονίζουν τη σοβαρότητα των κατηγοριών για σύσταση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Η δικαιοσύνη δεν αναγνώρισε προνόμια, αποδεικνύοντας ότι κανένας, ανεξαρτήτως τίτλου ή θέσης, δεν μπορεί να ξεφεύγει από τις συνέπειες των πράξεών του.
Πηγή: newsbeast.gr
